Ewolucja regulacji prawnych kąpielisk w II Rzeczypospolitej

Po odzyskaniu przez Polskę w 1918 r. niepodległości podjęto szereg działań legislacyjnych mających na celu unormowanie zagadnień związanych z kąpieliskami. W polskim języku prawnym termin kąpielisko posiadał okresie międzywojennym dwa znaczenia: sanitarne – zakładów kąpielowych (publicznych łaźni, miejsc utrzymania higieny) oraz miejsc, miejscowości wypoczynku nad wodą. Regulacje prawne miały szczególności unifikację pięciu pozaborczych systemów prawnych jeden system. Wyjątkowe opóźnienia cywilizacyjne występowały obszarze dawnego zaboru rosyjskiego. Szczególne przepisy obowiązywały zakresie rytualnych dla ludności żydowskiej. Ustawa o uzdrowiskach 1922 przewidywała szczególny reżim prawny kąpielisk morskich. Kolejnym źródłem regulacji było rozporządzenie urządzeniu i utrzymywaniu publicznych r., które regulowało, ramach jednego aktu prawnego, tak „kąpieliska” dzisiejszym znaczeniu tego słowa, jak zespoły urządzeń sanitarnych służące utrzymaniu higieny. Kolejny ważny krok stanowiła ustawa wodna która nie zawierała definicji legalnej terminu „kąpielisko”, ustanawiając jedynie zasadę powszechnego dostępu do wód publicznych. ta wprowadziła, obowiązującą dziś kolejnych ustawach Prawo wodne, uzyskania zgody organów wodnoprawnych otwarcie kąpieliska. Najpełniejsza II Rzeczypospolitej regulacja zbiornikach słodkowodnych słonowodnych zawarta została przepisach rozporządzenia zakładach 1936 Ten akt obowiązywał już całego kraju regulował wszelkie instytucje kąpielowe, przeznaczone publicznego użytku celów higienicznych, sportowych, a także rytualnych. porządku Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej III RP występowało jako pojęcie wieloznaczne, odnoszące się zarówno urządzenia sanitarnego, miejsca pływania roku 1998.